İlerleyen dönemlerde, bugün bahsedilen birçok işgücünün gelecekte olmayacağı öngörülürken, en önemli konuların başında olan işgücünün elde tutulmasının daha çok konuşulmaya başlandığı belirtildi. Hibrit çalışmanın artık işe başlayacak kişiler tarafından standart istekler olmaya başladığı, çalışana yatırım ve yapılan işin değerinin bilinmesinin ve aidiyet duygusunun insan kaynakları ajandasında daha önemli olduğu vurgulandı. Niteliğin ülkemizde farklı anlamda kullanıldığı, niteliğin aslen yapabilme kabiliyeti olarak tanımlandığı belirtildi. Nitelik yanında aradığımız kriterlerin yeterlilik ve yetkinlik olarak belirlenmesi gerektiği bunun kişinin davranışlarının ortaya çıkardığı vurgulandı. Türkiye’de 1.3 milyon iş gücü açığı ve işsizlik oranının %9,5 olduğu belirtilerek, meslek liselerinden çıkanların ise hizmet sektöründe kendilerine yer bulmaya çalıştığını bunun sanayide az çalışan ile çok iş kavramını ortaya çıkardığını vurguladı. İletişim, problem çözebilme, kritik düşünce becerisi, analiz ve karar verebilme, müzakere gelecekte iş dünyasının aradığı davranışlar olacağı belirtilirken eğitim sistemimizde davranış eğitimi vermediğimiz belirtildi. Temel bileşenimizin insan kaynağı olduğu, katma değerli üretimi ancak insan kaynağına yatırım yaparak ilerleyebileceğimize vurgu yapıldı.

İşe uyumsuzluk ve yetersiz eleman sayısı iş değiştirmenin temel sebepleri olarak sıralanırken; insan kaynağına yatırımı ortaklaştırmak ortak paydada buluşan kurumların girişimleri ile çözülebileceği iletildi. Beklentilerle üniversite eğitimini tamamlamış gençlerin %30’u işsiz olduğu, yetiştirdiğimiz işgücü ile ihtiyacımız olan işgücünü dengelememiz gerektiği vurgulandı.

Çözüm olarak mesleki eğitim diplomalarının veya sertifikalarının güçlendirilmesi ve okuldaki çıktılar ile sanayicinin isteklerini bir araya getirecek sistemin oluşması gerektiğine vurgu yapıldı. Altyapısı güçlü okullardan çıkan işgücünü değerlendirmek daha kolay olduğu, bu yüzden kendi eğitim sistemimizi güçlendirmemiz gerektiği vurgulandı. Sosyal bir olguyu veya değerleri 20 yılda değiştirememenin güç olduğu, asıl olarak dönülüp bakılması gereken yerin ailede alınan eğitimle başlaması gerektiği belirtilirken, çözümü tek başına devlet tarafından beklemek yerine herkesin elini taşın altına koyması gerektiğini ve işin ucundan tutması gerektiği vurgulandı. Ana sorun olan aile ve eğitim kısmını bir tarafa bırakırsak tali sorunlar içinde en önemli sorun istihdamda kalıcılığı artırmak için çalışmalarımızı sürdürmemiz gerektiği belirtildi.

FİRMA ÖLÇEKLERİ ve AR&GE HARCAMALARI KONUSU EN BÜYÜK ZAAFİYETİMİZ

 Zirvenin “Otomasyon ve Makine Endüstrimizin Dünya ile Rekabette Bugünü ve Geleceği” başlıklı üçüncü panelinde Bosch Rexroth Otomasyon genel müdürü Hasan F. CİVAN, Festo Türkiye satış müdürü Tolga KUTLU, ve SMC Türkiye yönetim kurulu başkanı ve genel müdürü Turgay UÇAR katkı verirken, panel moderatörlüğünü MAKFED genel sekreteri Zühtü BAKIR gerçekleştirdi.

Rekabet gittikçe zor bir hale geldiği şu dönemde 2024 yılında dünya genelinde zor bir dönem bizi beklediği vurgulandı. Dünya çapında büyük imalatçılar kendi kabuklarına böyle durumlarda çekilebilirken, Türkiye’nin çevik ve esnek sanayicileri için böyle dönemler hem önemli fırsatlar sunuyor hem de tehlikeli sularda yüzmesine sebebiyet verdiği saptaması yapıldı. Fırsatların değerlendirilirken risklerin düzgün hesaplanması gerektiği, ülkemiz firmalarının planlı büyümeye daha yoğunlaşan bir yapıda olması uzun vadede daha da gerçekçi olacağı üzerine yorumlar iletildi. Ülke olarak dinamiklerimizin çok farklı olduğu, ölçek meselesinin diğer ülkelere göre çok değişik ve bu ölçekte bazı sorunlar olduğu belirtildi. %77 oranında 1 ila 9 çalışan arasında olan imalatçılarımızın, Ortadoğu, Kuzey Afrika gibi teknoloji yoğunluğuna bakmayan yakın coğrafyalara makine ve sistemler sattığımızı ancak buna karşın Almanya, İtalya ve Çin’den makine aldığımızı gözlemliyoruz. Rekabet etmek istediğimiz pazarlardan makine aldığımız vurgulanırken, iç pazarımızda da imal ettiğimiz makinler bu ülkelerin makineleri kadar değer görmediği belirtildi.